Kulturoznawstwo - studia I stopnia

II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA

Absolwent studiów powinien posiadać ogólną wiedzę dotyczącą zagadnień społecznych tworzących podbudowę dla teoretycznej refleksji o kulturze. Powinien rozumieć i umieć analizować zjawiska kultury we wszystkich jej obszarach w skali globalnej, regionalnej, państwowej i lokalnej. Znać zasady ekonomiczne i prawne leżące u podstaw organizacji i zarządzania współczesnymi instytucjami kultury. Powinien znać i rozumieć współczesne media, sposoby ich oddziaływań, funkcje i znaczenie, jakie pełnią w nowoczesnym społeczeństwie. Powinien legitymować się wiedzą z zakresu teatrologii, literaturoznawstwa, regionalistyki. Powinien nabyć umiejętności animatora kultury, organizatora życia kulturalnego, menadżera w instytucjach kultury.

Absolwent powinien być przygotowany do pracy w różnych instytucjach upowszechniania kultury, redakcjach, muzeach, teatrach, kinach, agencjach reklamowych, agencjach public relations. Absolwent powinien być przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA    

III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS   

III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH

1. Kształcenie w zakresie kultury z perspektywy różnych dyscyplin naukowych

Treści kształcenia: Rozumienie i status kategorii „kultura” w wybranych naukach humanistycznych i społecznych, to jest: socjologii, komunikacji społecznej, antropologii kultury. Dzieje kultury europejskiej i pozaeuropejskiej interpretowane w perspektywie wybranych koncepcji kultury. Postawy społeczne, wyobrażenia, wartości i język w poszczególnych okresach kultury. Przedmiot i metody badań socjologii kultury a także analiza sposobu definiowania kultury na gruncie socjologii powiązana z charakterystyką zmian relacji między kulturą i społeczeństwem. Socjologiczne ujęcie kultury symbolicznej oraz jej współczesnej, technologicznej transformacji. Charakterystyki komunikowania w rozwoju historycznym w kontekście społeczno-kulturowym i w powiązaniu z rozwojem technologii informacyjno-komunikacyjnych. Problematyka teorii komunikowania. Zagadnienia badań nad formami komunikowania, szkoły badawcze, modele komunikowania, metody analizy i interpretacji przekazów, zagadnienia komunikowania w kontekście społecznym, problemy globalizacji komunikowania i kultury, komunikowanie międzykulturowe, problematyka społeczeństwa informacyjnego. Szkoły antropologii kulturowej, dziedziny antropologii kulturowej i przykładowe wzory kultury.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien znać i stosować podstawowe kategorie używane w badaniach nad kulturą w różnych dyscyplinach. Powinien orientować się w różnicach w pojmowaniu zjawisk kulturowych w zależności od zajmującej się kulturą dyscypliny naukowej. Powinien znać podstawowe szkoły naukowe i teorie w zakresie poszczególnych dyscyplin. Powinien dokonywać samodzielnych porównań analiz zjawisk kultury z punktu widzenia poszczególnych dyscyplin naukowych.

2. Kształcenie w zakresie filozoficznych i metodologicznych podstaw kulturoznawstwa

Treści kształcenia: Przegląd zagadnień filozoficznych w perspektywie historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki ontologicznej i epistemologicznej. Podstawowe pojęcia metodologii nauk humanistycznych oraz kategorie analizy języka i komunikacji z punktu widzenia filozofii. Logiczna teoria języka. Podstawowe pojęcia semiotyki. Semiotyka kultury – cele i metody badawcze.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posiadać orientację w dziejach filozofii, znać główne szkoły filozoficzne i potrafić operować kategoriami używanymi w analizach filozoficznych. Powinien powiązać określone kategorie z poszczególnymi koncepcjami filozoficznymi. Powinien mieć opanowane schematy rozumowań i umieć oceniać ich prawdziwość. Powinien znać zagadnienia analizy logicznej i analizy języka oraz umieć zastosować je do badań nad kulturą.

3. Kształcenie w zakresie wiedzy o sztuce i literaturze

Treści kształcenia: Metodologia badań w obszarze sztuki (kategorie używane przez literaturoznawstwo, jak i wiedzę o sztuce). Style uprawiania sztuki i literatury. Przedmiot i funkcje literaturoznawstwa. Syntetyczny przegląd kierunków badań literackich w XX stuleciu. Podstawy poetyki. Metody analizy i interpretacji. Literatura a inne sztuki. Perspektywy antropologii literatury. Sytuacja literatury we współczesnej kulturze. Podstawy wiedzy z historii i teorii sztuki ze szczególnym uwzględnieniem sztuki najnowszej. Prezentacja twórców oraz dzieł sztuki o znaczącym wpływie na dzieje kultury. Przemiany form ekspresji w sztuce – kontynuowanie bądź zrywanie tradycji. Sztuka w jej funkcji kreacyjnej oraz funkcji towarzyszenia i dawania wyrazu ludzkiemu doświadczeniu. Teatr i widowiska kulturowe.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien posługiwać się kategoriami metodologicznymi oraz posiadać podstawową wiedzę o historii literatury i sztuki. Powinien umieć samodzielnie interpretować dzieła sztuki i literatury, a także oceniać wykonania utworów dramatycznych. Powinien umieć analizować dzieła sztuki najnowszej, literatury awangardowej czy awangardowych widowisk teatralnych lub parateatralnych.

B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH

1.     Kształcenie w zakresie teoretycznych podstaw wiedzy o kulturze

Treści kształcenia: Podstawowe teorie kultury, kategorie używane w ich konstruowaniu. Krytyczna analiza wybranych teorii kultury. Systematyczny wykład teorii kultury. Filozoficzne i empiryczne podstawy wyodrębniania nauk o kulturze. Teoretyczna wiedza o kulturze w świetle poszczególnych szkół badawczych. Znakowy charakter kultury i jej aspekt komunikacyjny.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien znać podstawowe teorie kultury i umieć je krytycznie analizować, a także przedstawiać ich głębokie założenia o charakterze filozoficznym. Powinien umieć przestawić wady i zalety akceptowanej przez siebie teorii kultury. Powinien umieć analizować zjawiska kulturowe w oparciu o różne koncepcje kultury.

2.     Kształcenie w zakresie podstawowych cech współczesnej kultury audiowizualnej

Treści kształcenia: Rozwój i stan obecny kultury audiowizualnej. Media i formy ich funkcjonowania. Audiowizualność jako kategoria poznawcza kultury. Powstawanie nowych wzorów partycypacji w kulturze opartych o kody audiowizualne i ważniejsze koncepcje filozoficzne oraz antropologiczne opisujące tę sytuację. Dyspozytyw kina i dyspozytyw telewizji w kulturze XX wieku. Cyberkultura.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Umiejętność pokazania specyfiki kultury audiowizualnej w odniesieniu do innych typów kultury oraz dystynktywnych cech tej kultury. Umiejętność analizy występujących w otoczeniu zjawisk kultury audiowizualnej.

3.     Kształcenie w zakresie instytucji kulturalnych i zasad ich działania

Treści kształcenia: Funkcjonowanie instytucji kulturalnych i sposoby zarządzania nimi. Organizacja imprez i przedsięwzięć kulturalnych. Prawne i ekonomiczne podstawy instytucji kultury. Marketing i public relations w instytucjach kultury. Podstawowe pojęcia teorii reklamy, wpływu społecznego, autoprezentacji. Metody animacji kultury w różnych środowiskach. Poznanie różnorodnych form działania w kulturze poprzez praktyczne uczestnictwo w projektach. Poznanie ram instytucjonalnych działań animacyjnych. Opanowanie wiedzy o zarządzaniu instytucjami kultury. Diagnozowanie potrzeb społeczności lokalnej. Zasady organizacji kultury w Polsce i Europie – formy instytucjonalne, sposoby finansowania działań w dziedzinie animacji kultury. Sposoby budowania partnerstwa. Planowanie i przeprowadzenie projektu animacyjnego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: Student powinien znać podstawowe formy instytucji kulturalnych i posiadać elementarne umiejętności w zakresie zarządzania nimi. Powinien poznać metody animacji kultury w różnych środowiskach i różnych kontekstach społecznych.

IV. PRAKTYKI

Praktyki powinny trwać nie krócej niż 3 tygodnie.

Zasady i formę odbywania praktyk ustala jednostka uczelni prowadząca kształcenie.

V. INNE WYMAGANIA

1.      Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu wychowania fizycznego – w wymiarze 60 godzin, którym można przypisać do 2 punktów ECTS; języków obcych – w wymiarze 120 godzin, którym należy przypisać 5 punktów ECTS; technologii informacyjnej – w wymiarze 30 godzin, którym należy przypisać 2 punkty ECTS. Treści kształcenia w zakresie technologii informacyjnej: podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy danych, grafika menedżerska i/lub prezentacyjna, usługi w sieciach informatycznych, pozyskiwanie i przetwarzanie informacji – powinny stanowić co najmniej odpowiednio dobrany podzbiór informacji zawartych w modułach wymaganych do uzyskania Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych (ECDL – European Computer Driving Licence).

2.      Programy nauczania powinny zawierać treści poszerzające wiedzę ogólną w wymiarze nie mniejszym niż 60 godzin, którym należy przypisać nie mniej niż 3 punkty ECTS.

3.      Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej.

4.      Kształcenie powinno obejmować wszystkie treści podstawowe oraz treści kierunkowe w wymiarze 60 godzin, każdy z zakresów kształcenia.

5.      Za przygotowanie do egzaminu dyplomowego (w tym za przygotowanie pracy dyplomowej, jeśli przewiduje ją program nauczania) student otrzymuje 10 punktów ECTS.

ZALECENIA

1.      Wskazana jest znajomość języka angielskiego w stopniu umożliwiającym samodzielne czytania tekstów fachowych.