Elektronika i telekomunikacja - studia I stopnia

II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA

Absolwent posiada wiedzę i umiejętności niezbędne do wdrażania i eksploatacji układów, urządzeń i systemów elektronicznych oraz systemów, sieci i usług telekomunikacyjnych. Absolwent jest przygotowany do pracy w przedsiębiorstwach produkujących sprzęt elektroniczny i telekomunikacyjny oraz w przedsiębiorstwach operatorskich sieci i usług telekomunikacyjnych. Absolwent zna język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz posiada umiejętności posługiwania się językiem specjalistycznym w dziedzinie elektroniki i telekomunikacji. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA

III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS   

III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA    

A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH

1. Kształcenie w zakresie podstaw matematyki

Treści kształcenia: Algebra liniowa – macierze, wyznaczniki, układy równań, rachunek wektorowy, wektory bazowe (transformacje), wartości i wektory własne. Elementy geometrii analitycznej. Liczby zespolone – pojęcia podstawowe, działania algebraiczne. Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej – funkcje elementarne, ciągłość i granica funkcji, pochodna funkcji i jej zastosowania. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej. Ciągi liczbowe, szeregi potęgowe i trygonometryczne (Taylora, Fouriera). Transformata Laplace’a. Równania różniczkowe zwyczajne. Funkcje wielu zmiennych. Rachunek różniczkowy. Całki wielokrotne, krzywoliniowe skierowane i powierzchniowe zorientowane – ich interpretacja fizyczna. Elementy teorii pola. Rachunek operatorowy. Funkcje zmiennej zespolonej. Podstawy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: posługiwania się podstawowym aparatem matematycznym.

2. Kształcenie w zakresie fizyki

Treści kształcenia: Mechanika – kinematyka, dynamika punktu materialnego, zasady zachowania, siły bezwładności, zderzenia ciał, grawitacja, elementy szczególnej teorii względności. Ruch drgający i falowy. Fale akustyczne – równania akustyki, parametry ośrodka, impedancja falowa. Termodynamika – kinetyczna teoria gazów, ciepło, praca, energia wewnętrzna, entropia, procesy odwracalne i nieodwracalne, przejścia fazowe. Optyka – promieniowanie świetlne, elementy optyki geometrycznej, dyspersja, dyfrakcja, interferencja i polaryzacja światła, holografia, źródła promieniowania. Fizyka kwantowa – dualizm falowo-korpuskularny, równanie Schrödingera, budowa atomu. Fizyka ciała stałego – budowa kryształów, podstawy teorii pasmowej ciał stałych, własności ciał stałych. Fizyka jądrowa – siły jądrowe, promieniotwórczość, reakcje jądrowe, cząstki elementarne, akceleratory. Klasyfikacja ośrodków materialnych. Pole elektrostatyczne – źródła pola, prawo Coulomba, prawo Gaussa, potencjał elektrostatyczny. Pole magnetyczne – źródła pola, prawo Biot-Savarta, prawo sił Ampere’a. Elektromagnetyzm: prawo indukcji Faraday’a, uogólnione prawo Ampere’a, równania Maxwella w próżni i ośrodkach materialnych (polaryzacja, magnetyzacja, zespolona przenikalność elektryczna). Zasada zachowania energii w polu elektromagnetycznym, wektor Poyntinga. Podstawy propagacji i promieniowania – fala płaska w ośrodku bezstratnym i stratnym, współczynnik propagacji, polaryzacja fali, warunki brzegowe, padanie fali elektromagnetycznej na granicę dwóch ośrodków, rezystancja powierzchniowa, dipol Hertza, rezystancja promieniowania.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zjawisk i procesów fizycznych w przyrodzie; pomiaru i określania podstawowych wielkości fizycznych; opisu pól elektrycznych i magnetycznych – statycznych i zmiennych; obliczania parametrów ruchu falowego w wolnej przestrzeni.

3. Kształcenie w zakresie metodyki i techniki programowania

Treści kształcenia: Dane i ich komputerowe reprezentacje. Algorytmy i sposoby ich przedstawiania. Podstawowe konstrukcje języków algorytmicznych. Rekurencja i typy programów rekurencyjnych. Analiza sprawności algorytmów. Programowanie strukturalne i obiektowe. Algorytmy sortowania i przeszukiwania danych. Dynamiczne struktury danych – listy, tablicowe implementacje list, stos, kolejki, sterty i kolejki priorytetowe, drzewa i ich reprezentacje. Zastosowanie techniki programowania typu „dziel-i-rządź”. Programowanie interakcji z użytkownikiem.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: algorytmizacji problemów; implementacji algorytmów w wybranym języku programowania i środowisku programistycznym; tworzenia programów strukturalnych i obiektowych; konstruowania dynamicznych struktur danych; wykonywania obliczeń numerycznych i przetwarzania danych.

4. Kształcenie w zakresie techniki obliczeniowej i symulacyjnej

Treści kształcenia: Algorytmy obliczeniowe w analizie i syntezie obwodów elektrycznych. Metody numeryczne rozwiązywania liniowych układów równań. Metody numeryczne rozwiązywania równań nieliniowych i nieliniowych układów równań. Komputerowe opracowywanie wyników pomiarów (interpolacja, aproksymacja). Algorytmy analizy stanów przejściowych w układach elektrycznych, algorytmy przetwarzania sygnałów. Ograniczenia i korzyści symulacji komputerowej. Symulacja i eksperyment komputerowy. Oprogramowanie do obliczeń i symulacji inżynierskich. Zasady tworzenia skryptów do narzędzi programowych. Dokumentacja inżynierska.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: stosowania metod numerycznych i symulacyjnych do zadań inżynierskich w elektronice i telekomunikacji; dokumentowania wyników obliczeń i symulacji.

5. Kształcenie w zakresie obwodów i sygnałów

Treści kształcenia: Podstawowe wielkości elektryczne i ich jednostki. Modele elementów obwodów elektrycznych. Parametry statyczne i dynamiczne. Liniowość, stacjonarność. Quasi-stacjonarność a linia długa. Wzmacniacz operacyjny. Źródła niezależne idealne i rzeczywiste. Źródła sterowane. Prawa Kirchhoffa. Dwójnik, czwórnik, wielowrotnik. Obwody liniowe – łączenie elementów, rezystancja zastępcza, „trójkąt-gwiazda”, dzielniki, metody: superpozycji, kompensacji, zamiany źródeł, Thevenina i Nortona. Metody sieciowe. Standardowe sygnały analogowe. Przyczynowość. Przekształcenie Laplace’a, transmitancja. Analiza obwodów w stanie nieustalonym i ustalonym. Metoda wskazów. Bilans mocy, dopasowanie. Charakterystyki czasowe i częstotliwościowe. Stabilność. Obwody rezonansowe. Obwody nieliniowe – pobudzenie stałe i sinusoidalne. Szereg Fouriera – widmo, analiza obwodów sygnału okresowego. Programy komputerowe analizy obwodów.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: analizy liniowych obwodów analogowych i podstawowych obwodów nieliniowych z wykorzystaniem metod operatorowych i metod komputerowych.

B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH

1. Kształcenie w zakresie inżynierii materiałowej i konstrukcji urządzeń

Treść kształcenia: Oddziaływanie fali elektromagnetycznej z magnetykami, dielektrykami, przewodnikami, materiałami optycznymi, materiałami konstrukcyjnymi. Podstawowe grupy materiałowe i ich technologie wytwarzania – tworzywa sztuczne, metale, cerami, półprzewodniki. Materiały cienkowarstwowe. Nanotechnologie. Elementy elektroniczne – parametry pasożytnicze, schematy zastępcze. Zasady stosowania materiałów i elementów – narażenia eksploatacyjne, niezawodność. Konstruowanie urządzeń – normy, wymagania techniczne, dokumentacja. Programy informatyczne wspomagających projektowanie. Technologia montażu. Kierunki rozwoju inżynierii materiałowej – mikro- i nanotechnologie.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: doboru materiałów, elementów i konstrukcji urządzeń do wymagań technicznych i warunków eksploatacyjnych; projektowania urządzeń i procesów montażu wraz z dokumentacją techniczną.

2. Kształcenie w zakresie elementów elektronicznych

Treści kształcenia: Fizyczne podstawy działania półprzewodnikowych elementów elektronicznych. Elementy bezzłączowe – termistor, piezorezystor, gaussotron i hallotron. Złącza PN i prostujące złącze metal-półprzewodnik. Diody: prostownicze, stabilizacyjne, pojemnościowe, przełączające, mikrofalowe. Tranzystory: bipolarne, złączowe-polowe, polowe. Tetrody polowe. Dwukońcówkowe stabilizatory prądu. Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką. Tranzystory typu SIT. Tyrystory, diaki i triaki. Tranzystory jednozłączowe i programowalne tranzystory jednozłączowe. Przyrządy ze sprzężeniem ładunkowym. Elementy bierne monolitycznych układów scalonych. Elementy systemów mikro-elektro-mechanicznych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia budowy, zasad działania, niezawodnego użytkowania i stosowania półprzewodnikowych elementów elektronicznych oraz ich modeli.

3. Kształcenie w zakresie optoelektroniki

Treści kształcenia: Właściwości promieniowania optycznego. Fotometria i radiometria. Bezpieczeństwo w stosowaniu promieniowania optycznego. Zjawiska optyczne i metody ich opisu. Źródła promieniowania: termiczne, elektroluminescencyjne, lasery – zasada działania i właściwości. Projektowanie nadajników optycznych. Detektory promieniowania oraz matryce detektorów – zasada działania i parametry techniczne. Projektowanie odbiorników promieniowania. Światłowody – klasyfikacja, właściwości i parametry. Bierne elementy optyczne. Projektowanie układów optoelektronicznych. Wybrane optyczne techniki pomiarowe – interferometria, reflektometria. Wybrane zastosowania technik optoelektronicznych – optyczna transmisja sygnałów, wizualizacja informacji, sensoryka optoelektroniczna. Trendy rozwojowe optoelektroniki.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: doboru podzespołów optoelektronicznych do wybranych zastosowań; projektowania podstawowych układów optoelektronicznych; stosowania podstawowych optoelektronicznych przyrządów pomiarowych.

4. Kształcenie w zakresie analogowych układów elektronicznych

Treści kształcenia: Modele analityczne i metody projektowania podstawowych układów wzmacniających na tranzystorach bipolarnych oraz polowych. Układy scalone wzmacniaczy prądu stałego, wzmacniaczy pasmowych i mocy. Wzmacniacze operacyjne i ich zastosowania. Analogowe filtry aktywne czasu ciągłego i dyskretnego. Programowalne układy analogowe i ich zastosowania. Specjalizowane układy scalone. Szumy układów aktywnych. Generatory. Zasilacze: prostowniki, filtry tętnień, przetworniki i stabilizatory o pracy ciągłej i impulsowej. Detektory amplitudy, częstotliwości i przesunięcia fazowego. Analogowy układ mnożący i jego zastosowania. Pętla fazowa i jej zastosowania.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: projektowania struktur układowych realizujących założone funkcje; analizowania właściwości w zakresie pracy stałoprądowej, w dziedzinach czasu i częstotliwości; stosowania narzędzi komputerowego wspomagania projektowania i symulacji; uruchamiania układów prototypowych i przeprowadzania pomiarów laboratoryjnych.

5. Kształcenie w zakresie techniki bardzo wysokich częstotliwości

Treści kształcenia: Linie transmisyjne – parametry obwodowe i falowe, wykres Smith’a. Technologia i podstawowe parametry prowadnic współosiowych, falowodowych i zintegrowanych. Struktury mikropaskowe, szczelinowe i koplanarne. Rezonatory bardzo wysokich częstotliwości – budowa, właściwości i zastosowania. Metody pobudzania falowodów i rezonatorów – sonda elektryczna i magnetyczna, szczelina pobudzająca. Opis macierzowy układów wielowrotowych. Układy pasywne bardzo wysokich częstotliwości – złącza współosiowe, tłumiki i obciążenia, dzielniki, sprzęgacze zbliżeniowe i hybrydowe, filtry, układy niewzajemne. Zintegrowane układy półprzewodnikowe – generatory, wzmacniacze i mieszacze. Technika fal milimetrowych. Mikrofalowe układy monolityczne. Układy mikro-elektro-mechaniczne.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podstawowych technik prowadzenia i rozpraszania fal w liniach transmisyjnych oraz układach pasywnych i aktywnych w zakresie bardzo wysokich częstotliwości; posługiwania się obwodami zastępczymi złożonymi z linii długich i elementów o stałych skupionych do analizowania właściwości układów bardzo wysokich częstotliwości.

6. Kształcenie w zakresie metrologii

Treści kształcenia: Podstawowe pojęcia metrologii. Jednostki i układy miar. Wzorce wielkości elektrycznych i czasu. Bezpośrednie i pośrednie metody pomiarowe. Systematyczne i losowe błędy pomiarowe. Obliczanie niepewności pomiaru. Bloki elektronicznych mierników analogowych. Oscyloskop analogowy. Przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Bloki cyfrowych przyrządów pomiarowych. Metody pomiaru prądu i napięcia stałego oraz przemiennego. Pomiar mocy. Pomiary czasu, częstotliwości i fazy. Metody pomiaru rezystancji i impedancji. Multimetry i oscyloskopy cyfrowe. Systemy pomiarowe i interfejsy. Podstawy obróbki danych pomiarowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: planowania i wykonywania pomiarów; analizy wyników oraz przygotowania sprawozdań z przeprowadzonych badań.

7. Kształcenie w zakresie techniki cyfrowej

Treści kształcenia: Układy kombinacyjne i sekwencyjne oraz ich opis matematyczny – tablice funkcji, funkcje logiczne, automaty, grafy, tablice przejść/wyjść. Cyfrowa reprezentacja informacji – systemy zapisu liczb i działania arytmetyczne. Algebra Boole’a jako narzędzie opisu układów logicznych – funkcje logiczne, postaci kanoniczne, metody minimalizacji funkcji logicznych. Analiza i synteza układów kombinacyjnych. Funktory logiczne. Synteza układów kombinacyjnych z wykorzystaniem funktorów, multiplekserów i modułów programowalnych. Typowe układy kombinacyjne. Układy iteracyjne. Analiza i synteza układów sekwencyjnych synchronicznych i asynchronicznych – minimalizacja liczby stanów i ich kodowanie, wyścigi i hazardy w układach asynchronicznych. Typowe układy sekwencyjne – przerzutniki, rejestry, liczniki. Techniki realizacji układów cyfrowych – parametry i charakterystyki. Organizacja magistrali, adresacja i synchronizacja. Pamięci – parametry i typy dostępu do informacji. Wprowadzenie do logiki układów programowalnych i specjalizowanych. Komputerowe wspomaganie projektowania i testowania układów cyfrowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu, analizy i projektowania podstawowych układów cyfrowych; korzystania z katalogów i not aplikacyjnych elementów scalonych oraz z oprogramowania do projektowania i symulacji układów cyfrowych.

8. Kształcenie w zakresie architektury komputerów i systemów operacyjnych

Treści kształcenia: Architektura systemu komputerowego na poziomie rejestrów – cykl rozkazowy. Kodowanie liczb, operacje arytmetyczne i logiczne, struktury sterowania. Podprogramy. Wywoływanie usług systemu operacyjnego. Programowanie mieszane. Zasady sterowania urządzeń i obsługa przerwań sprzętowych. Maszyny wirtualne. Architektura systemów pamięci – hierarchia, zarządzanie, pamięć wirtualna. Architektury komputerów o złożonych i zredukowanych zestawach instrukcji. Przetwarzanie potokowe. Systemy wieloprocesorowe. Klasyfikacja i funkcje systemów operacyjnych. Procesy i wątki. Przetwarzanie współbieżne i równoległe. Systemy plików – organizacja ciągła, listowa i indeksowa; atrybuty i uprawnienia. Transakcje i bezpieczeństwo w systemach operacyjnych. Systemy scentralizowane i rozproszone. Komunikacja i praca w sieci.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: tworzenia programów na poziomie rozkazów procesora i ich łączenia z kodem w języku wysokiego poziomu; korzystania w programach z interfejsu aplikacyjnego oraz pracy w środowisku systemu operacyjnego; zarządzania procesami; realizacji operacji plikowych; tworzenia skryptów; zapewnienia bezpieczeństwa informacyjnego.

9. Kształcenie w zakresie wybranych języków programowania wysokiego poziomu

Treści kształcenia: Programowanie obiektowe. Metody kompozycji programu i sterowanie instrukcjami oraz tworzenie interfejsów graficznych. Obsługa interfejsów komunikacyjnych. Programowanie sieciowe. Programowanie urządzeń elektronicznych. Podstawy wybranych języków, w tym języka i platformy Java. Zasady budowy dokumentów. Konstruowanie i wykorzystywanie znaczników. Zastosowania znaczników do tworzenia plików konfiguracyjnych urządzeń oraz do tworzenia systemów informacyjnych. Języki skryptowe. Zasady kompozycji programu i sterowania instrukcjami. Dynamiczna obsługa działań użytkownika i zdarzeń – zastosowanie do tworzenia dynamicznych systemów informacyjnych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: doboru języka programowania do rozwiązywania problemów w zakresie oprogramowania sprzętu i usług; wytwarzania oprogramowania w zakresie poznanych języków programowania; specyfikowania podstawowych wymagań dla informatyków w zakresie oprogramowania (tworzenia interfejsów); tworzenia i wbudowywania serwisów informacyjnych do urządzeń oraz odpowiedniego ich oprogramowania i konfigurowania.

10. Kształcenie w zakresie przetwarzania sygnałów

Treści kształcenia: Klasyfikacja sygnałów. Analiza widmowa sygnałów deterministycznych – przekształcenie Fouriera całkowe i dyskretno-czasowe, widmo sygnału. Sygnał zespolony – amplituda, faza i pulsacja chwilowa. Przekształcenie Hilberta. Obwiednia zespolona rzeczywistego sygnału pasmowego. Kształtowanie widma przez system liniowy. Konwersja analogowo-cyfrowa i cyfrowo-analogowa. Szum kwantyzacji, stosunek mocy sygnału do mocy szumu. Równania różnicowe. Schematy strukturalne. Przekształcenie Z. Transmitancja. Systemy o skończonej i o nieskończonej odpowiedzi impulsowej. Realizowalność a przyczynowość, stabilność, minimalnofazowość. Podstawy filtracji cyfrowej. Dyskretna i szybka transformacja Fouriera. Powiązania transformat. Splot dyskretny liniowy i cykliczny. Wprowadzenie do interpolacji i decymacji.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: stosowania narzędzi i algorytmów analogowych oraz cyfrowych przetwarzania sygnałów; analizowania sygnałów i systemów w dziedzinie czasu i częstotliwości; projektowania podstawowych systemów cyfrowego przetwarzania sygnałów.

11. Kształcenie w zakresie układów i systemów scalonych

Treści kształcenia: Techniki i technologie produkcji układów scalonych. Wpływ swobodnego wyboru kształtu tranzystorów na właściwości projektowanego układu lub systemu. Techniki projektowania topografii z uwzględnieniem aktywnego i biernego podłoża. Optymalizacja topografii połączeń elementów, rola padów w kontekście czasu propagacji sygnałów. Ekstrakcja projektu topograficznego, analiza parametrów fizycznych. Łączenie bloków analogowych z cyfrowymi na wspólnym podłożu aktywnym. Synteza na poziomie topografii układów cyfrowych zorientowana na minimalizację energii strat statycznych i dynamicznych z uwzględnieniem fizyki zjawisk zachodzących w bramkach logicznych. Projektowanie układów analogowych pod kątem minimalizacji szumów i sprzężeń pasożytniczych między tranzystorami i blokami funkcjonalnymi. Optymalizacja uzysku produkcyjnego na etapie projektowania. Projektowanie zorientowane na maksymalizację częstotliwości pracy. Kompromis – szybkość działania a straty energii. Języki opisu sprzętu. Eliminacja ekstremalnych gęstości mocy strat energii w podłożu. Bariery fizyczne – sposoby ich pokonywania przy realizacji struktur nanometrowych. Systemy SoC (System on Chip), procesory cyfrowe synchroniczne i asynchroniczne, procesory analogowe, przetworniki, czujniki, implanty medyczne, systemy bioelektroniczne (w tym protezy organów i naczyń), procesory telemedyczne.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: projektowania układów i systemów scalonych najnowszych generacji z uwzględnieniem uzysku, niezawodności, kosztów produkcji, szumów, ochrony własności intelektualnej oraz standardowych języków opisu sprzętu; testowania i diagnozowania modułów scalonych metodami elektrycznymi, termicznymi i optycznymi; wyboru właściwej techniki i technologii stosownie do rozwiązywanego problemu.

12. Kształcenie w zakresie podstaw telekomunikacji

Treści kształcenia: Źródła informacji i ich modele oraz właściwości. Pojęcie sygnału w telekomunikacji. Podstawowe techniki przekazywania informacji na odległość. Tor telekomunikacyjny. Funkcje nadajnika i odbiornika. Kanał telekomunikacyjny i jego właściwości. Szumy, zakłócenia, zaniki i zniekształcenia. Podstawowe modele kanału. Reprezentacja sygnałów analogowych w dziedzinie czasu i częstotliwości. Próbkowanie i kwantowanie sygnałów. Modulacja impulsowa. Szum kwantyzacji. Modulacja i demodulacja analogowa oraz cyfrowa. Reprezentacja sygnałów cyfrowych w dziedzinie czasu i częstotliwości. Widmo i pasmo sygnałów. Odbiór korelacyjny. Filtr dopasowany. Kodowanie źródłowe. Kodowe zabezpieczenie przed błędami. Kryteria jakości transmisji i jej optymalizacji.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: posługiwania się podstawowymi pojęciami z zakresu telekomunikacji; przedstawiania sygnałów telekomunikacyjnych w dziedzinie czasu i częstotliwości; porównywania transmisji analogowych i cyfrowych; doboru sygnałów do właściwości kanału telekomunikacyjnego; określania roli kodowania w przesyłaniu informacji i kryteriów jakości transmisji.

13. Kształcenie w zakresie systemów i sieci telekomunikacyjnych

Treści kształcenia: Pojęcie usługi, systemu i sieci telekomunikacyjnej. Funkcje elementów sieci. Klasyfikacja sieci i topologie. Zasoby sieci. Ruch telekomunikacyjny. Klasyfikacja i atrybuty usług. Poziom i jakość usług. Numeracja i adresacja. Bezpieczeństwo i taryfikacja w sieciach. Techniki realizacji komutacji i transmisji. Synchronizacja pracy sieci. Modele warstwowe współpracy urządzeń. Model odniesienia komunikacji systemów otwartych. Protokoły komunikacyjne i systemy sygnalizacji. Sterowanie w sieciach – obsługa wywołań, wybór drogi, realizacja połączenia. Techniki multipleksacji komutacji. Sieci telefoniczne, zintegrowane, komórkowe i teleinformatyczne. Usługi i sieci inteligentne. Przewodowe i bezprzewodowe techniki dostępu. Sieci dostępowe. Sieci szkieletowe. Niezawodność sieci. Zarządzanie sieciami i usługami. Integracja i konwergencja technik i usług. Sieci Następnej Generacji oraz Internet Następnej Generacji.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: analizy systemów i sieci telekomunikacyjnych z punktu widzenia wyboru rodzaju usług i technik sieciowych; rozumienia kierunków rozwoju technik, systemów, sieci i usług telekomunikacyjnych.

14. Kształcenie w zakresie anten i propagacji fal

Treści kształcenia: Rola anteny w łączu radiowym w ujęciu systemowym. Klasyfikacja i zastosowania anten. Parametry anten. Równanie zasięgu. Anteny liniowe i walcowe – dipol półfalowy, symetryzatory. Anteny z falą bieżącą – antena śrubowa, antena Yagi-Uda. Anteny tubowe. Anteny reflektorowe i paraboliczne. Anteny szerokopasmowe: spiralne i logperiodyczne. Anteny planarne: mikropaskowe i szczelinowe. Układy antenowe – metody analizy, mnożnik układu, charakterystyka wynikowa. Podstawy miernictwa antenowego. Środowiska i mechanizmy propagacyjne fal radiowych. Fala w wolnej przestrzeni. Strefy Fresnela. Fale: przyziemna i przestrzenna oraz zjawiska wnikania i odbicia od ziemi. Wpływ krzywizny ziemi. Wpływ troposfery na propagację fali przestrzennej. Propagacja w warunkach rzeczywistych. Wpływ jonosfery na łączność naziemną i satelitarną. Modelowanie propagacji w otwartych środowiskach miejskich i w budynkach.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: interpretacji fizycznej parametrów antenowych; oceny przydatności anteny do danego zastosowania na podstawie specyfikacji katalogowej; określania propagacji fal radiowych z punktu widzenia rodzaju ich zastosowania; wyboru właściwej metody wyznaczania tłumienia propagacyjnego.

15. Kształcenie w zakresie technik bezprzewodowych

Treści kształcenia: Łącze radiowe: część nadawcza, odbiorcza i bezprzewodowa – charakterystyka funkcji systemowych, podstawowe zjawiska. Zakresy fal radiowych stosowanych w komunikacji bezprzewodowej. Interfejs antenowy – parametry użytkowe. Podstawy techniki nadawania i odbioru. Funkcjonalne ujęcie nadajnika i odbiornika radiowego. Zagadnienie przenoszenia widma. Budowa i działanie stopnia przemiany i syntezy częstotliwości. Blok bardzo wysokich częstotliwości. Właściwości podstawowych rodzajów modulacji analogowych i cyfrowych. Modem radiowy. Kodowania źródła. Kodowanie nadmiarowe. Budowa i działanie stacji radiowej. Sieć radiowa. Metody dostępu do kanału. Radiowy system dostępowy. Radiowe przęsło telekomunikacyjne, linia radiowa. System komórkowy. Odległość koordynacyjna, pęki komórek. Systemy i techniki bezprzewodowe – kierunki rozwoju. Satelita telekomunikacyjny i jego zastosowania.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia bezprzewodowych technik i systemów transmisji informacji; stosowania parametrów użytkowych łącza radiokomunikacyjnego.

16. Kształcenie w zakresie technik multimedialnych

Treści kształcenia: Przekaz multimedialny i jego rodzaje. Metody i standardy kompresji dźwięku, obrazu i tekstu. Elementy grafiki i animacji komputerowej. Integracja usług telekomunikacyjnych a komunikacja multimedialna. Technologie i narzędzia realizacji systemów multimedialnych. Multimedialne środowiska operacyjne. Mechanizmy specyfikacji i zarządzania jakością usług multimedialnych. Metody akwizycji dźwięku i obrazu dla potrzeb telekonferencji. Tworzenie teleusług na bazie platformy Java. Usługi interaktywne. Radiofonia i telewizja interaktywna. Radiodyfuzja a systemy multimedialne. Wykorzystanie sieci dostępowych do dostarczania interaktywnych usług multimedialnych. Usługi multimedialne z zastosowaniem terminali ruchomych. Rejestracja przekazu multimedialnego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zastosowań, organizacji i sposobu funkcjonowania multimedialnych usług interaktywnych; stosowania elementów przekazu multimedialnego oraz technik przetwarzania oraz kodowania dźwięków, obrazów i tekstu w multimediach; integrowania urządzeń foniczno-wizyjnych, komputerowych i telekomunikacyjnych.

IV. PRAKTYKI

Praktyki powinny trwać nie krócej niż 4 tygodnie.

Zasady i formę odbywania praktyk ustala jednostka uczelni prowadząca kształcenie.

V. INNE WYMAGANIA

1.      Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu wychowania fizycznego – w wymiarze 60 godzin, którym można przypisać do 2 punktów ECTS; języków obcych – w