Dziennikarstwo i komunikacja społeczna - studia I stopnia

II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA

Absolwent jest przygotowany do zawodu dziennikarza pracującego w periodycznych mediach masowych (prasa, radio, telewizja, Internet). Absolwent rozumie podstawowe procesy życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego, zarówno w skali lokalno-regionalnej jak i krajowo-międzynarodowej. Rozumie znaczenie mediów masowych w życiu i funkcjonowaniu współczesnego społeczeństwa.

Absolwent uzyskuje umiejętności umożliwiające mu wykonywanie różnych zawodów związanych z szeroko pojętą dziedziną komunikacji społecznej – w stosunkach publicznych, reklamie, promocji, instytucjach prowadzących edukację medialną. Absolwent zna język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz umie posługiwać się językiem specjalistycznym niezbędnym do wykonywania zawodu. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

III. RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA    

III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS    

III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH

1. Kształcenie w zakresie filozofii

Treści kształcenia: Zarys historii filozofii – główne kierunki, ich przedstawiciele oraz ich związki z życiem i sposobem myślenia współczesnego człowieka. Główne nurty filozofii współczesnej, jej rola w indywidualnym rozwoju i wyrażaniu własnej tożsamości współczesnego człowieka.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia najważniejszych pojęć i kategorii filozoficznych; własnej interpretacji istoty najważniejszych nurtów filozoficznych w dziejach człowieka; rozumienia współczesnych kierunków filozoficznych i ich roli w życiu jednostki i społeczeństwa.

2. Kształcenie w zakresie socjologii

Treści kształcenia: Podstawowe pojęcia socjologiczne oraz mechanizmy rządzące zbiorowościami ludzkimi. Przegląd najważniejszych historycznych szkół socjologicznych. Główne kierunki i nurty w socjologii współczesnej. Charakterystyka zmian struktury społecznej po 1989 roku w Polsce.

 Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia i samodzielnej interpretacji podstawowych pojęć i kategorii socjologicznych; oceny mechanizmów rządzących zachowaniem jednostki i większych grup społecznych; rozumienia zmian zachodzących w strukturach społecznych.

3. Kształcenie w zakresie prawa

Treści kształcenia: Zakres teorii państwa i prawa. Pojęcie państwa i jego formy. Demokracja, suwerenność, praworządność. Pojęcie: normy i przepisu prawnego (aktu normatywnego, wykładni, stanowienia i stosowania prawa oraz jego obowiązywania), prawa konstytucyjnego (zasady ustrojowe, kompetencje Sejmu i Senatu, Prezydenta, Rady Ministrów) oraz prawa administracyjnego, karnego i cywilnego.

 Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zasad demokratycznego państwa prawnego; rozumienia istoty podstawowych działów prawa oraz funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości; samodzielnego korzystania ze źródeł prawa.

4. Kształcenie w zakresie ekonomii

Treści kształcenia: Współczesne teorie ekonomiczne. Stosowanie narzędzi teoretycznych do analizy rzeczywistości gospodarczej. Podstawowe pojęcia ekonomiczne. Teoria firmy. Teoria konsumenta. Inflacja. Bezrobocie. Polityka makroekonomiczna. Rachunki makroekonomiczne. Rola państwa w gospodarce. Dobra publiczne. Rola informacji w procesach gospodarczych. Analiza polityki gospodarczej w Polsce po 1989 roku.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia kategorii i pojęć ekonomicznych; samodzielnej interpretacji procesów i zjawisk ekonomicznych; rozumienia podstawowych narzędzi ekonomicznych i ich wykorzystywania do charakterystyki konkretnych zagadnień gospodarczych; rozumienia zależności między różnymi procesami i zjawiskami ekonomicznymi.

5. Kształcenie w zakresie historii Polski XX wieku

Treści kształcenia: Charakterystyka istotnych procesów i faktów związanych z historią narodu i państwa polskiego w odniesieniu do najważniejszych wydarzeń światowych i europejskich w XX wieku. Wojna 1914-1918. Polityka, społeczeństwo i gospodarka 1918-1939. Druga wojna światowa. Faszyzm i komunizm. Rywalizacja systemów społeczno-politycznych. Opozycja polityczna po 1945 roku. Przemiany w Europie po 1989 roku. Podstawowe zjawiska i procesy wpływające na rozwój kultury narodowej ze szczególnym uwzględnieniem kultury masowej.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia procesów i wydarzeń historycznych; analizy historii Polski na tle europejskich i światowych zjawisk historycznych; rozumienia współzależności między poszczególnymi społeczeństwami i państwami, zwłaszcza z kręgu europejskiego; rozumienia najważniejszych faktów i wydarzeń określających historię narodu i państwa polskiego.

6. Kształcenie w zakresie nauki o komunikowaniu

Treści kształcenia: Nauka o komunikowaniu jako dyscyplina naukowa – powstanie i etapy rozwoju. Status nauki o komunikowaniu masowym – jej multidyscyplinarność, główne ośrodki, instytucje i czasopisma zajmujące się problematyką komunikowania masowego. Komunikowanie jako proces – cechy i elementy. Typy i formy komunikowania. Sposoby porozumiewania się ludzi. Modele komunikacyjne. Główne systemy komunikowania społecznego. Podstawy wiedzy o procesie komunikowania masowego, jego elementach, fazach i najważniejszych uwarunkowaniach. Rola komunikowania masowego względem różnych rodzajów porozumiewania się ludzi.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podstawowych pojęć i kategorii z zakresu komunikowania; analizy przebiegu procesu komunikowania; identyfikacji podstawowych modeli komunikowania; rozumienia specyfiki i odrębności podstawowych systemów komunikowania społecznego.

7. Kształcenie w zakresie współczesnych systemów politycznych

Treści kształcenia: Pojęcie i elementy systemu politycznego. Charakterystyka podstawowych typów systemów politycznych na świecie. Systemy wyborcze. Typologia reżimów politycznych. Struktura i funkcje parlamentu. Pozycja głowy państwa. Pozycja rządu i premiera. Władza sądownicza w systemie politycznym. Partie polityczne w systemie politycznym. Podstawowe zasady polskiego systemu politycznego: konstytucja, funkcjonowanie organów władzy publicznej (ustawodawczej, wykonawczej, sądowniczej) – funkcje, zadania, rola. Współczesny polski system partyjny – struktura i podstawowe orientacje ideowe. Kontrola i odpowiedzialność władz publicznych. Idea społeczeństwa obywatelskiego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podstawowych pojęć i kategorii systemu politycznego; charakterystyki struktury i sposobu funkcjonowania różnych instytucji politycznych; klasyfikowania partii i systemów partyjnych oraz sposobów sprawowania władzy; rozumienia znaczenia procedur i instytucji w procesach sprawowania władzy; rozumienia zasad, wartości i mechanizmów dotyczących systemu politycznego w demokratycznym państwie prawa; analizy sposobów realizacji interesów społecznych poprzez system partyjny i jego elementy składowe.

B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH

1. Kształcenie w zakresie historii mediów

Treści kształcenia: Najważniejsze etapy rozwoju mediów masowych (prasy, radia, telewizji, Internetu) na tle ogólnych warunków poszczególnych epok, ze szczególnym uwzględnieniem zmian społecznych, politycznych i technologicznych. Koncepcja prasy. Zasady wolności wypowiedzi. Wybitni dziennikarze różnych epok. Tytuły prasowe i programy radiowo-telewizyjne określające nowe tendencje w rozwoju mediów. Rola i wpływ prasy na społeczeństwo polskie. Zmiany technologiczne a zmiany w zawodzie dziennikarskim. Funkcjonowanie cenzury na ziemiach polskich w różnych okresach historycznych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zjawisk prasowo-wydawniczych; rozumienia ogólnych prawidłowości i zależności między historią prasy i dziennikarstwa a historią polityczną i historią literatury; rozumienia zjawisk prasowych w poszczególnych okresach historycznych oraz historyczno-literackich – ich ocena na zasadzie przyczyn i skutków.

2. Kształcenie w zakresie polskiego systemu medialnego

Treści kształcenia: Normatywne doktryny działania mediów: autorytarna, liberalna, komunistyczna, społecznej odpowiedzialności, demokratycznej partycypacji, katolicka. Współczesny rynek mediów periodycznych w Polsce – system prasowy w strukturze społecznej, transformacja systemu mediów, formy własności prasy w Polsce, czytelnictwo i odbiór. Grupy mediów na polskim rynku prasowym – dzienniki oraz prasa opinii, kobieca i kulturalna. Rynek radiofonii, telewizji i Internetu w Polsce. Zadania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Media publiczne i komercyjne – konkurencja i koegzystencja. Kapitał zagraniczny na polskim rynku mediów.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: wykorzystywania wiedzy z zakresu doktryn medialnych do zrozumienia przekształceń systemu medialnego w Polsce; rozumienia mechanizmów rządzących rynkiem mediów periodycznych; dostrzegania aktorów gry rynkowej; określania istoty i funkcji poszczególnych typów mediów i instytucji medialnych; oceny roli i znaczenia poszczególnych regionów medialnych oraz rodzajów mediów w systemie medialnym; dokonywania samodzielnych porównań i analiz zjawisk medialnych w Polsce z punktu widzenia dyscyplin naukowych zajmujących się komunikacją medialną.

3. Kształcenie w zakresie systemów medialnych na świecie

Treści kształcenia: Systemy komunikowania masowego w wybranych krajach różnych regionów świata. Rynek prasowy, radiowo-telewizyjny, Internetu. Normy prawne określające funkcjonowanie środków masowego przekazu. Instytucje samoregulacji – rady prasowe oraz organizacje dziennikarskie w poszczególnych krajach. Procesy koncentracji, komercjalizacji i globalizacji (w produkcji i dystrybucji). Kapitał zagraniczny w narodowych systemach medialnych. Problemy ujednolicenia systemu prawnego w sferze komunikowania masowego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia mechanizmów i uwarunkowań decydujących o funkcjonowaniu mediów masowych w wybranych państwach oraz w skali ogólnoświatowej; porównywania i klasyfikowania różnych systemów medialnych; analizy rynku medialnego pod kątem prawnym, politologicznym i ekonomicznym.

4. Kształcenie w zakresie kultury języka

Treści kształcenia: Typy błędów ortograficznych i ortofonicznych. Zasady interpunkcji. Style funkcjonalne. Środki stylistyczne w mediach. Język a inne kody komunikacyjne. Językowy obraz świata. Język polityki i język reklamy. Analiza poprawnościowa i stylistyczna tekstów własnych i cudzych. Podstawy adiustacji i korekty. Zjawiska niepożądane w aspekcie kulturo- i językotwórczej roli mediów – zapożyczenia językowe, mody językowe, neologizmy, stereotypy językowe, profesjonalizmy, kolokwializmy, wulgaryzmy. Podstawy warsztatu pisarskiego dziennikarza.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: używania języka w mowie i piśmie; doskonalenia języka – poprawności gramatycznej i stylistycznej; wyszukiwania błędów w tekstach dziennikarskich; redagowania tekstów poprawnych; posługiwania się bogactwem środków artystycznych; posługiwania się polszczyzną; myślenia niezbędnego do dobrego mówienia i pisania.

5. Kształcenie w zakresie retoryki i erystyki

Treści kształcenia: Komunikowanie jako perswazja. Językowe środki perswazyjne. Techniki przekonywania według retoryki klasycznej. Współczesne techniki perswazyjne. Chwyty retoryczne. Konstrukcja tekstu według zaleceń współczesnej retoryki. Retoryka w polityce i w reklamie. Kryteria poprawności językowej z punktu widzenia skuteczności oddziaływania. Skuteczne wypowiadanie się w mowie i w piśmie. Redagowanie tekstów własnych. Oceny tekstów cudzych. Percepcja i zrozumiałość przekazu medialnego. Sztuka dyskutowania. Erystyka w praktyce.

 Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: przekonywania i dyskusji; przemawiania okolicznościowego; wygłaszania przemówień; zabierania głosu; rozwiązywania konfliktów; postępowania zgodnego ze strategią argumentacyjną i negocjacyjną; stosowania chwytów erystycznych; postępowania zgodnego ze strategią argumentacji emocjonalnej.

6. Kształcenie w zakresie gatunków dziennikarskich

Treści kształcenia: Gatunek jako zespół zmieniających się konwencji kompozycyjno-stylistycznych. Typologiczne i historyczne zróżnicowanie gatunków prasowych, radiowych, telewizyjnych i internetowych. Zmieniająca się rola nadawcy i podmiotu wypowiedzi (gatekeepera, zespołów riserczerskich). Rola infografiki we współczesnym przekazie prasowym, telewizyjnym i internetowym. Informacja i publicystyka – charakterystyka gatunków w obrębie wskazanego podziału. Wyznaczniki gatunkowości i ich przełamywanie – gatunkowe wzorce kanoniczne, alternacyjne i adaptacyjne. Wzrastająca interaktywność najnowszych gatunków medialnych. Indymedia – odbiorcy w roli nadawcy.

 Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: świadomego stosowania gatunków dziennikarskich; indywidualnej refleksji nad gatunkowymi problemami w kontekście doskonalenia warsztatu zawodowego; definiowania gatunków i stosowania formy językowej najpełniej i najlepiej przedstawiającej temat; operowania indywidualnym stylem.

7. Kształcenie w zakresie prawa mediów

Treści kształcenia: Prawo mediów. Ustawa prawo prasowe. Ustawa o radiofonii i telewizji. Wolność prasy i jej ograniczenia. Dostęp do informacji publicznej. Rola prasy i dziennikarzy w państwie. Organizacja instytucji prasowych i nadawczych. Prawa i obowiązki dziennikarzy. Odpowiedzialność mediów.

 Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: samodzielnej i prawidłowej oceny prawnej własnych działań i zachowań w obszarze komunikacji społecznej.

8. Kształcenie w zakresie etyki dziennikarskiej

Treści kształcenia: Teoretyczna i praktyczna analiza podstawowych standardów określających prawa i obowiązki dziennikarzy. Wolność, prawda, odpowiedzialność, uczciwość, poszanowanie godności. Etyka w kontekście konfliktu interesów między dobrem, którego się broni a dobrem, które się narusza.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia odrębności, autonomiczności i równorzędności dwóch systemów – norm prawnych i norm moralnych; prawidłowego rozstrzygania zawodowych dylematów moralnych.

9. Kształcenie w zakresie warsztatu dziennikarskiego

Treści kształcenia: Dziennikarstwo gazetowe, magazynowe, radiowe, telewizyjne, agencyjne i sieciowe (online). Elementy praktyki redakcyjnej. Charakterystyczne cechy realizacji dziennikarskiej w poszczególnych rodzajach mediów. Oddzielanie faktów od komentarza – podstawowa cecha nowoczesnego dziennikarstwa. Zbieranie materiału, weryfikacja zebranego materiału, realizacja krótkich form. Nawiązywanie współpracy z redakcjami.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: postępowania zgodnego z wymogami i uprawnieniami związanymi z wykonywaniem zawodu dziennikarza; rozumienia podstawowych gatunków wypowiedzi dziennikarskiej; pozyskiwania i opracowywania informacji pod kątem wybranej formy wypowiedzi dziennikarskiej.

10. Kształcenie w zakresie public relations

Treści kształcenia: Public relations jako proces komunikacji z otoczeniem – istota, historia, modele. Fazy procesu public relations – podstawowe techniki. Public relations w sytuacjach kryzysowych. Zarządzanie informacją w sferze publicznej. Działanie państwowych służb informacyjnych (rzecznika rządu), organów samorządowych oraz instytucji komercyjnych w zakresie kształtowania wizerunku instytucji, a zarazem powiadamiania społeczeństwa i wybranych grup społecznych o podejmowanych inicjatywach. Regulacje prawne oraz zasady etyczne kierujących działaniami w sferze masowej informacji publicznej. Komunikowanie się z mediami. Wewnętrzny obieg informacji.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: odróżniania działań public relations od innych działań promocyjnych („promotion-mix”) oraz od innych technik komunikowania; definiowania celów public relations; stosowania narzędzi komunikacyjnych adekwatnie do sytuacji; sprawnego kształtowania pozytywnych relacji reprezentowanej organizacji z otoczeniem – klientami, kontrahentami, mediami, pracownikami.

11. Kształcenie w zakresie dziennikarskich źródeł informacji

Treści kształcenia: Zasoby informacji w kraju i na świecie. Internet jako źródło informacji. Sposoby dotarcia do informacji. Korzystanie ze źródeł informacji – obserwacji, wywiadu, dokumentów. Weryfikacja faktów na podstawie różnych źródeł. Etyczne problemy występujące w fazie zbierania materiałów.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: sprawnego i szybkiego pozyskiwania informacji; korzystania z istniejących baz danych, statystyk i opracowań naukowych instytutów badawczych, bilansów i raportów gospodarczych, sprawozdań instytucji publicznych, aktów prawnych oraz upowszechnianych treści kulturowych; korzystania z obserwacji otaczającej rzeczywistości; nawiązywania kontaktów z ludźmi mogącymi inspirować podejmowanie ciekawych tematów.

IV. PRAKTYKI

Praktyki powinny trwać nie krócej niż 6 tygodni.

Zasady i formę odbywania praktyk ustala jednostka uczelni prowadząca kształcenie.

V. INNE WYMAGANIA

1.        Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu wychowania fizycznego – w wymiarze 60 godzin, którym można przypisać do 2 punktów ECTS; języków obcych – w wymiarze 120 godzin, którym należy przypisać 5 punktów ECTS; technologii informacyjnej – w wymiarze 30 godzin, którym należy przypisać 2 punkty ECTS. Treści kształcenia w zakresie technologii informacyjnej: podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy danych, grafika menedżerska i/lub prezentacyjna, usługi w sieciach informatycznych, pozyskiwanie i przetwarzanie informacji – powinny stanowić co najmniej odpowiednio dobrany podzbiór informacji zawartych w modułach wymaganych do uzyskania Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych (ECDL – European Computer Driving Licence).

2.        Programy nauczania powinny zawierać treści poszerzające wiedzę ogólną w wymiarze nie mniejszym niż 60 godzin, którym należy przypisać nie mniej niż 3 punkty ECTS.

3.        Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej.

4.        Za przygotowanie do egzaminu dyplomowego (w tym także za przygotowanie pracy dyplomowej, jeśli przewiduje ją program nauczania) student otrzymuje 10 punktów ECTS.

lista kierunków:

Dziennikarstwo i komunikacja społeczna - studia licencjackie