II. KWALIFIKACJE ABSOLWENTA

Absolwent studiów powinien posiadać ogólną wiedzę interdyscyplinarną z zakresu nauk społecznych, biologicznych i ekonomicznych oraz umiejętności korzystania z niej w pracy zawodowej i życiu z zachowaniem zasad etycznych. Powinien umieć projektować, realizować i kontrolować proces trenowania sportowca i zarządzania organizacją sportową. Interdyscyplinarna wiedza i umiejętności oraz kompetencje specjalistyczne (uzyskane zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem ministra właściwego do spraw sportu) powinny umożliwiać absolwentowi aktywne uczestniczenie w procesie tworzenia miejsc pracy w sporcie oraz zatrudnienie w społecznych i publicznych instytucjach sportowych: klubach sportowych, związkach i zrzeszeniach sportowych, innych stowarzyszeniach sportowych oraz instytucjach samorządowych i państwowych odpowiedzialnych za sport, a także w szkolnictwie – po ukończeniu specjalności nauczycielskiej (zgodnie ze standardami kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela).

Absolwent powinien umieć rozwiązywać proste problemy zawodowe, gromadzić, przetwarzać oraz przekazywać (pisemnie i ustnie) informacje, a także uczestniczyć w pracy zespołowej. Powinien znać język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz umieć posługiwać się językiem specjalistycznym niezbędnym do wykonywania zawodu. Absolwent powinien być przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

I.       RAMOWE TREŚCI KSZTAŁCENIA

III.1 GRUPY TREŚCI KSZTAŁCENIA, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.2 SKŁADNIKI TREŚCI KSZTAŁCENIA W GRUPACH, MINIMALNA LICZBA GODZIN ZAJĘĆ ZORGANIZOWANYCH ORAZ MINIMALNA LICZBA PUNKTÓW ECTS

III.3 WYSZCZEGÓLNIENIE TREŚCI I EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

A. GRUPA TREŚCI PODSTAWOWYCH

1. Kształcenie w zakresie anatomii i antropologii

Treści kształcenia: Anatomia człowieka niezbędna dla trenerów. Anatomia narządu ruchu – ogólna i  szczegółowa budowa kości, ich połączeń oraz mięśni, mechanika stawów i analiza ruchów wykonywanych przez poszczególne mięśnie czy grupy mięśniowe. Anatomia pozostałych układów. Genetyczne i środowiskowe uwarunkowania procesu ontogenezy – mechanizm kształtowania się cech fenotypowych w ontogenezie, funkcja i rola układu neuro-hormonalnego, homeostaza rozwoju, zagadnienia normy i normalności. Wpływ sportu na kształtowanie się cech biologicznych osobnika w ontogenezie. Metody badawcze stosowane w antropologii – antropometria, antroposkopia, proporcje ciała, ocena budowy ciała. Metody badawcze stosowane w diagnozie rozwoju biologicznego człowieka – rola czynników egzogennych w kształtowaniu cech, modele rozwoju cech, zjawisko trendów sekularnych, kryteria i metody oceny wieku rozwojowego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu budowy ciała człowieka ze szczególnym uwzględnieniem narządu ruchu; rozumienia rozwoju biologicznego w ontogenezie; posługiwania się metodami i technikami stosowanymi w antropologii.

2. Kształcenie w zakresie fizjologii i biochemii

Treści kształcenia: Procesy metaboliczne o podstawowym znaczeniu dla zdolności wysiłkowych sportowców w pracach o różnej intensywności. Zmiany adaptacyjne oparte na procesie biosyntezy. Utlenianie biologiczne, ATP jako uniwersalny nośnik energii. Bioenergetyka skurczu mięśnia. Białka zaangażowane w zaopatrzenie tkanek w tlen. Substraty energetyczne wykorzystywane przez mięśnie – charakterystyka. Przemiany energetyczne: węglowodanów, tłuszczów, białek. Obrona organizmu przed zakwaszaniem – mechanizmy buforowe, integracja metabolizmu mięśniowego. Funkcjonowanie organizmu w relacji do środowiska. Metabolizm i przemiana materii. Mechanizmy neuroregulacyjne. Funkcje układów i narządów wewnętrznych: układu nerwowego, narządu zmysłu, narządu ruchu, układu krwionośnego, układu oddychania, układów trawienia, wydalania i wydzielania hormonów, układu gospodarki wodnej oraz układu termoregulacji. Doświadczalne metody obserwacji funkcji wewnętrznych organizmu.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu i rozumienia procesów biochemicznych zachodzących w organizmie sportowca; opisu i rozumienia funkcji układów i narządów wewnętrznych organizmu; pomiaru wartości podstawowych parametrów fizjologicznych.

3. Kształcenie w zakresie psychologii i pedagogiki

Treści kształcenia: Psychologia – nauka o człowieku i jego funkcjonowaniu. Miejsce psychologii wśród innych nauk o człowieku. Obszary zainteresowań psychologii. Procesy poznawcze – odbioru i przetwarzania informacji. Procesy emocjonalno-motywacyjne. Uczenie się i pamięć. Osobowość. Różnice indywidualne – wykrywanie i pomiar. Metody badawcze psychologii. Stres i metody jego kontroli. Pojęcie rozwoju. Rodzaje zmian rozwojowych. Charakterystyka czynników oraz mechanizmów warunkujących rozwój. Metody psychologii rozwojowej. Charakterystyka rozwoju psychicznego człowieka. Rozwój emocji i uczuć. Rozwój poznawczy jednostki. Rozwój moralno-społeczny. Rozwój osobowości. Dzieciństwo, adolescencja, dojrzałość, starość – rozwój i przystosowanie. Człowiek w sytuacji społecznej. Postawy społeczne i wartości. Kształtowanie postaw. Grupy społeczne, struktury i procesy grupowe. Zachowanie się człowieka w interakcjach społecznych. Atrakcyjność interpersonalna. Werbalna i niewerbalna komunikacja interpersonalna. Agresja. Uprzedzenia i stereotypy. Pedagogika – nauka o wychowaniu. Podstawowe pojęcia pedagogiki. Elementy historii myśli pedagogicznej. Ideał, cele i  zadania wychowania. Zasady, metody i formy wychowywania i kształcenia. Proces wychowania i warunki jego skuteczności. Rola wartości w wychowaniu. Wartości moralne współczesnego sportu. Możliwości wszechstronnego wychowywania poprzez sport. Diagnostyka i profilaktyka pedagogiczna. Trudności i niepowodzenia w pracy wychowawczej trenera. Programy edukacyjne – teoria doboru i łączenia treści kształcenia ogólnego i sportowego. Program pracy wychowawczej trenera. Praca wychowawcza na obozach i w zgrupowaniach sportowych. Podmiotowość zawodnika i trenera – wychowawcy.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia funkcjonowania psychiki człowieka; rozumienia rozwoju psychicznego w ontogenezie; stosowania podstawowych metod badawczych w psychologii; rozumienia zachowań jednostki w sytuacjach społecznych; rozumienia zasad pedagogicznych i ich znaczenia w projektowaniu i realizacji edukacji sportowej; przeprowadzenia diagnozy pedagogicznej; posługiwania się metodami i formami wychowywania i kształcenia.

4. Kształcenie w zakresie ekonomii

Treści kształcenia: Gospodarka narodowa. Popyt i podaż. Równowaga makroekonomiczna. Produkt społeczny, dochód narodowy. Budżet państwa, deficyt i dług publiczny. Pieniądz i system bankowy. Rynek pieniądza. Makroekonomia Keynesowska a makroekonomia klasyczna. Cykl koniunkturalny. Inflacja, bezrobocie. Gospodarka otwarta. Równowaga zewnętrzna. Polityka budżetowa, monetarna, kursu walutowego. Polityka stabilizacyjna i model IS- IM. Wzrost gospodarczy. Mikroekonomia – rynek. Gospodarka małej firmy. Zachowanie się konsumenta. Teorie produkcji. Konkurencja doskonała i monopol. Równowaga przedsiębiorstwa. Oligopol. Alternatywne teorie przedsiębiorstwa. Rynki czynników produkcji. Równowaga konkurencyjna i elementy teorii dobrobytu.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu i rozumienia procesów makro- i mikroekonomicznych zachodzących we współczesnym świecie – z uwzględnieniem mechanizmów urynkowienia sportu.

5. Kształcenie w zakresie zarządzania i marketingu

Treści kształcenia: Typologie – ujęcie organizacji: prakseologiczne, strukturalne, społeczne, organizacyjne, systemowe, sytuacyjne, fraktalne i wirtualne. Problemy reorganizacji. Synergia i jej przejawy w organizacjach społecznych i komercyjnych. Zarządzanie jako proces informacyjno-decyzyjny. Koncepcje rozwoju zarządzania. Kryteria efektywnego zarządzania. Zarządzanie strategiczne, taktyczne i operacyjne. Sterowanie, kierowanie, coaching, mentoring, edukowanie i zarządzanie. Zarządzanie zasobami organizacji – kadry, know-how, finanse, infrastruktura. Zarządzanie a wartość dodana. Otoczenie rynkowe przedsiębiorstwa. Marketingowe systemy informacyjne – podstawy. Polityka produktu. Polityka cen. Dystrybucja produktu. Polityka promocji. Równowaga rynkowa. Elastyczność popytu i podaży. Analiza pojemności i chłonności rynku. Analiza dynamiki zjawisk rynkowych. Modelowanie i prognozowanie zjawisk rynkowych. Clienting – definicje, procesy, efektywność. Elementy organizacji imprez sportowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu funkcjonowania organizacji w dynamicznym otoczeniu; rozumienia procesów zarządzania organizacją; analizowania zjawisk rynkowych; modelowania i programowania procesów rynkowych ze szczególnym uwzględnieniem promocji produktu/usługi.

6. Kształcenie w zakresie historii sportu

Treści kształcenia: Źródła, najważniejsze opracowania oraz zadania historii sportu. Etymologia pojęcia „sport” w rozwoju cywilizacji. Geneza sportu jako zjawiska społecznego. Sport dla wszystkich, sport profesjonalny, sport osób niepełnosprawnych (ruch paraolimpijski). Rozwój dyscyplin sportowych na poszczególnych kontynentach. Międzynarodowy charakter zawodów. Nowożytny ruch olimpijski a sport. Patriotyczne oblicze ruchu sportowego na ziemiach polskich pod zaborami. Sport wyczynowy w Polsce w latach 1918 – 1939. Rys historyczny sportu w Polsce od 1945 roku do czasów obecnych. Sport wyczynowy a polityka XX wieku. Perspektywy rozwoju i zagrożenia współczesnego sportu.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu historycznych zjawisk i procesów w sporcie – w Polsce i na świecie.

7. Kształcenie w zakresie socjologii sportu

Treści kształcenia: Miejsce socjologii w naukach społecznych. Grupy i instytucje społeczne. Rodzaje, funkcje, normy i wartości społeczne. Kontrola społeczna. Dewiacje społeczne, stereotypy, uprzedzenia, dyskryminacje – przyczyny i środki zaradcze. Kultura fizyczna w procesie przeobrażeń współczesnej cywilizacji. Sport jako zabawa. Sport jako szansa doskonalenia osobowości. Przemiany wartości i postaw wobec sportu. Społeczna rola reprezentanta kraju. Konflikt ról społecznych w sporcie wyczynowym. Zjawiska dysfunkcjonalne w sporcie wyczynowym. Przemiany wartości i postaw wobec sportu.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia zjawisk społecznych ze szczególnym uwzględnieniem działalności sportowej.

B. GRUPA TREŚCI KIERUNKOWYCH         

1. Kształcenie w zakresie teorii sportu

Treści kształcenia: Teoretyczne i metodyczne podstawy szkolenia na różnych etapach kariery sportowej – z uwzględnieniem predyspozycji sportowych i możliwości adaptacyjnych organizmu. Szkolenie sportowe dzieci i młodzieży w systemie sportu wyczynowego. Organizacyjno-metodyczne zasady prowadzenia procesu treningowego. Modelowe charakterystyki rozwoju składowych możliwości sportowca. Podstawy planowania szkolenia i obciążeń treningowych. Podstawowe pojęcia z zakresu zasad, form, środków i metod treningu. Uwarunkowania i przejawy motoryczności człowieka – podstawowe pojęcia, struktura, systematyka (strona potencjalna i efektywna, predyspozycje, zdolności, umiejętności). Rozwój motoryki człowieka w ontogenezie – aspekty jakościowe i ilościowe. Genetyczne i środowiskowe uwarunkowania predyspozycji motorycznych – odziedziczalność a wyćwiczalność.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia szkolenia sportowego w różnych dyscyplinach sportu; rozumienia rozwoju motoryki człowieka w ontogenezie; posługiwania się uznanymi zasadami, formami, środkami i metodami w projektowaniu i realizacji treningu sportowego.

2. Kształcenie w zakresie teorii treningu sportowego

Treści kształcenia: Charakterystyka różnych grup dyscyplin sportu i specyfiki rywalizacji sportowej. Szczegółowe aspekty formułowania celów i struktury treningu. Dominujący rodzaj intensywności, dominujące zdolności motoryczne, wymagania funkcjonalne. Przebieg przygotowania w nowoczesnym sporcie wyczynowym – zasady treningowe, planowanie, kierowanie i kontrola procesu treningowego. Dobór, selekcja, prognozowanie w systemie przygotowania sportowego. Poza treningowe środki przygotowania sportowców. Podstawy zabezpieczenia procesu treningowego i wykorzystania nowoczesnej aparatury pomiarowej. Wskazanie kierunków poszukiwań podnoszenia efektywności procesu treningowego. Tendencje rozwojowe technologii treningu sportowego – w szczególności zbierania i analizy danych o treningu i walce sportowej oraz obserwacji walki. Indywidualizacja procesu szkoleniowego. Technika sportowa w ujęciu pedagogicznym. Uczenie się i nauczanie motoryczne. Zmiany psychomotorycznego zachowania się w ontogenezie. Nauczanie standardów – podstawy umiejętności sportowych. Przegląd metod nauczania i uczenia się czynności motorycznej. Neurofizjologiczne podstawy nauczania techniki ruchu. Definicja i charakterystyka techniki ruchu dla wybranych dyscyplin sportowych. Modele nauczania techniki ruchu. Etapy i fazy nauczania. Metody oceny postępów w nauczaniu techniki sportowej. Nauczanie techniki sportowej a struktura obciążeń treningowych. Technika sportowa a wysiłek fizyczny.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podobieństw i różnic przebiegu szkolenia w poszczególnych grupach dyscyplin sportu; stosowania aparatury pomiarowej w procesie treningowym; posługiwania się metodami i technikami podnoszenia efektywności treningu; rozumienia procesu nauczania i uczenia się umiejętności sportowych; projektowania i realizacji nauczania techniki sportowej; znajdowania relacji między techniką a obciążeniami w sporcie.

3. Kształcenie w zakresie teorii i metodyki różnych dyscyplin sportu

Treści kształcenia: Teoretyczne i metodyczne aspekty szkolenia w różnych dyscyplinach sportu. Obciążenia treningowe w różnych dyscyplinach sportu. Cele i struktura treningu w zakresie różnych dyscyplin sportu. Organizacyjno-metodyczne zasady planowania treningu dla różnych dyscyplin sportu. Środki, formy i metody stosowane w sportach indywidualnych i zespołowych jako uzupełnienie szkolenia na różnych etapach przygotowania sportowego.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: stosowania środków, form i metod z zakresu sportów indywidualnych i zespołowych w różnych dyscyplinach.

4. Kształcenie w zakresie biologicznych uwarunkowań wysiłku w sporcie

Treści kształcenia: Fizjologiczne uwarunkowania wydolności. Wzajemne relacje pracy, zmęczenia i  wypoczynku. Potencjały energetyczne – aerobowy i anaerobowy. Przyczyny, objawy i rodzaje zmęczenia. Wypoczynek – specyfika, rodzaje i efektywność przebiegu w zależności od charakteru wysiłku. Fizjologiczne uwarunkowania pracy treningowej – zmiany w układach: nerwowym, krwionośnym, oddechowym, mięśniowym. Pomiary i obliczanie pracy. Ergometry i analizatory w ocenie możliwości wysiłkowych. Zasady przeprowadzania testów i prób oceny wydolności. Pośrednie i bezpośrednie oznaczanie pułapu tlenowego. Próby mocy i wydolności beztlenowej. Ocena wydolności poprzez efektywność wypoczywania. Wykorzystanie zjawisk progowych, dynamiki adaptacji, poziomów stabilizacji oraz wskaźników szczegółowych w ocenie i kontroli efektywności treningu na różnych etapach szkolenia sportowego. Żywienie a zdrowie człowieka. Pożywienie i składniki pokarmowe: węglowodany, białka, tłuszcze, witaminy, składniki mineralne, woda, błonnik – ich wartość odżywcza. Wartość energetyczna pożywienia i bilans energetyczny organizmu. Odwodnienie i nawodnienie. Zakwaszenie i alkalizacja dietą. Żywienie sportowców w zależności od uprawianej dyscypliny sportu i okresu treningowego oraz podczas odnowy biologicznej. Wspomaganie dietetyczne zdolności wysiłkowych. Suplementacja w sporcie. Regulacja masy ciała zawodników. Problematyka dopingu w żywieniu sportowca. Przedmiot i zadania odnowy psychicznej i biologicznej w sporcie. Zmęczenie i wypoczynek. Rodzaje zmęczenia. Przetrenowanie. Środki pedagogiczne, psychologiczne i medyczno-biologiczne w odnowie. Zasady stosowania środków odnowy psychobiologicznej – wskazania i przeciwwskazania. Programowanie odnowy psychicznej i biologicznej w procesie treningowym.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia fizjologicznych uwarunkowań wysiłku fizycznego; diagnozowania możliwości wysiłkowych organizmu i wyznaczania obciążeń treningowych; stosowania zasad racjonalnego żywienia w ustalaniu diety sportowca; rozumienia procesów zmęczenia i wypoczynku; programowania odnowy psychicznej i biologicznej w sporcie.

5. Kształcenie w zakresie zarządzania przedsięwzięciami sportowymi

Treści kształcenia: Strategiczne, taktyczne i operacyjne zarządzanie instytucjami sportowymi. Kryteria efektywnego zarządzania w sporcie. Zarządzanie społecznymi, publicznymi i komercyjnymi instytucjami sportowymi. Zarządzanie podstawowymi zasobami instytucji sportowych. Zarządzanie kadrami uwzględniające: zawodników, trenerów, menadżerów, ekspertów i pracowników administracyjnych. Zarządzanie wiedzą i informacją uwzględniające: technologie informacyjne oraz metody edukowania kadr. Zarządzanie finansami uwzględniające: clienting, dotacje, subwencje, darowizny, sponsoring, transfery i udziały w sportowych spółkach akcyjnych. Zarządzanie infrastrukturą uwzględniające: wynajem, dzierżawę, własność obiektów oraz efektywne wykorzystanie obiektów. Cele, zadania, kompetencje i struktura organizacji sportowych różnego szczebla. Organizacja sportu w dyscyplinach. Międzydyscyplinarne organizacje sportowe. Organizacja sportu masowego, powszechnego i profesjonalnego. Organizacje sportowe międzynarodowe, kontynentalne, krajowe, regionalne i lokalne. Kluby sportowe. Organizacja współzawodnictwa sportowego na przykładzie różnych dyscyplin sportu. Publiczne (instytucje rządowe i samorządowe) i niepubliczne (stowarzyszenia, fundacje) organizacje sportowe. Specyfika przedsięwzięć sportowych – masowa impreza sportowa, widowisko sportowe, zawody sportowe, zgrupowania treningowe. Warunki bezpieczeństwa przedsięwzięć sportowych. Projektowanie przedsięwzięć sportowych z uwzględnieniem specyfiki – wzory pism, protokołów, dokumenty. Organizowanie przedsięwzięć sportowych – podstawowe techniki organizatorskie. Promocja i public relations w przedsięwzięciach sportowych. Protokół i ceremoniał sportowy. Podsumowanie przedsięwzięcia sportowego – komunikat oraz sprawozdanie dla mediów, instytucji publicznych lub sponsorów.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: opisu zasobów instytucji sportowych; rozumienia procesów zarządzania instytucjami sportowymi; opisu organizacji sportowych i współzawodnictwa sportowego w oparciu o wybrane kryteria; różnicowania przedsięwzięć sportowych w oparciu o wybrane kryteria; projektowania i realizacji przedsięwzięć sportowych.

6. Kształcenie w zakresie prawa w sporcie

Treści kształcenia: Przepisy prawne. Akty normatywne. Inne formy prawa – prawo zwyczajowe, „precedensy” w systemie prawa stanowionego, opinie doktryny prawniczej. Normy prawne. Stosunek prawny. Źródła prawa. System prawa. Wykładnia prawa sensu largo. Praktyka prawnicza – stosowanie prawa. Praworządność w państwie prawa. Charakterystyka poszczególnych gałęzi prawa. Elementarne pojęcia i wiadomości z zakresu prawa publicznego, cywilnego i karnego. System organów ochrony prawnej. Międzynarodowe prawo sportowe – statuty międzynarodowych organizacji sportowych, umowy międzynarodowe i międzypaństwowe. Prawne podstawy działalności instytucji sportowych w Polsce – ustawa Prawo o stowarzyszeniach, prawo samorządowe, Kodeks Handlowy. Państwowe akty prawa sportowego – ustawa o kulturze fizycznej. Rozporządzenia ministerialne, uchwały samorządowe, zarządzenia prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (UKFiT). Prawne podstawy uprawiania sportu – Kodeks Pracy, zarządzenia prezesa UKFiT. Regulacje prawne wykonywania zawodu trenera, sędziego, zawodnika, instruktora, menadżera i działacza. Prawne podstawy zwalczania dopingu i korupcji w sporcie oraz zabezpieczania imprez sportowych.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: interpretowania aktów i norm z zakresu prawa sportowego krajowego i międzynarodowego; interpretowania aktów i norm z zakresu prawa publicznego, cywilnego i karnego.

7. Kształcenie w zakresie biomechaniki sportu

Treści kształcenia: Charakterystyki statyczne biernego i czynnego układu ruchu – struktura, funkcje, modele ciała człowieka i topografia momentów sił mięśniowych. Wybrane metody badania ruchu ciała i części ciała człowieka – kinematograficzne, goniometryczne, dynamograficzne, elektromiograficzne. Właściwości dynamiczne układu ruchu człowieka przejawiane w typowych działaniach ruchowych. Zależność momentów siły mięśni od prędkości ruchu w stawie. Energia i moc dostarczona przez mięśnie. Charakterystyka kinematyczna typowych działań ruchowych – chodu, biegu, skoku, równowagi ciała człowieka. Pojęcie techniki sportowej. Kryteria oceny techniki sportowej. Metody biomechaniczne oceny techniki sportowej. Modelowanie jako metoda poznawania i doskonalenia techniki sportowej. Trening siły i mocy w ujęciu biomechanicznym. Biomechaniczne metody oceny siły i mocy sportowca. Pozytywne i negatywne skutki obciążeń układu ruchu sportowca. Mechanizmy zabezpieczające układ ruchu sportowca przed przeciążeniami.

Efekty kształcenia – umiejętności i kompetencje: rozumienia podstaw funkcjonowania układu ruchu; pomiaru i oceny parametrów biomechanicznych człowieka; oceny techniki ruchu w aspekcie biomechanicznym; pomiaru fizycznych parametrów ruchu.

IV. PRAKTYKI

Praktyki powinny trwać nie krócej niż 3 tygodnie.

Zasady i formę odbywania praktyk ustala jednostka uczelni prowadząca kształcenie. Powinny one być dostosowane do wybranej przez studenta specjalności.

V. INNE WYMAGANIA

1.      Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia z zakresu: języków obcych – w wymiarze 120 godzin, którym należy przypisać 5 punktów ECTS; technologii informacyjnej – w wymiarze 30 godzin, którym należy przypisać 2 punkty ECTS. Treści kształcenia w zakresie technologii informacyjnej: podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy danych, grafika menedżerska i/lub prezentacyjna, usługi w sieciach informatycznych, pozyskiwanie i przetwarzanie informacji – powinny stanowić co najmniej odpowiednio dobrany podzbiór informacji zawartych w modułach wymaganych do uzyskania Europejskiego Certyfikatu Umiejętności Komputerowych (ECDL – European Computer Driving Licence).

2.      Programy nauczania powinny zawierać treści poszerzające wiedzę humanistyczną lub ekonomiczną w wymiarze nie mniejszym niż 60 godzin, którym przypisać należy nie mniej niż 3 punkty ECTS.

3.      Programy studiów powinny przewidywać zajęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej.

4.      Treści z zakresu teorii sportu oraz teorii treningu sportowego powinny być rozwijane i realizowane stosownie do wybranej przez studenta specjalności. W ramach wybranej specjalności student powinien opanować treści – z podstawowej dyscypliny sportowej i co najmniej pięciu dyscyplin uzupełniających – w zakresie teorii i metodyki różnych dyscyplin sportu.

5.      Programy nauczania powinny przewidywać zajęcia specjalistyczne realizowane w formie minimum 7-dniowego zgrupowania sportowego.

6.      Za przygotowanie do egzaminu dyplomowego (w tym za przygotowanie pracy dyplomowej, jeśli przewiduje ją program nauczania) student otrzymuje nie mniej niż 10 punkty ECTS.

VI. ZALECENIA

1. Wskazana jest znajomość języka angielskiego lub niemieckiego.

lista kierunków:

Sport - studia licencjackie